عمق یاب، همچنین انعکاس صدا، دستگاه مورد استفاده در کشتی‌ها و سایر موارد برای تعیین عمق آب با اندازه‌گیری زمان که یک صدا (نبض صوتی)درست زیر سطح آب برای بازگشت یا انعکاس، از کف بدنه آب تولید می‌شود. عمق سونیک درایو هر طبقه مهم از کشتی، نیروی دریایی و بازرگانی و همچنین در صنایع کوچک استفاده می‌شود.
پالس های صوتی نیز برای شناسایی اجسام زیر آب با همان اصل به بیرون فرستاده می شوند. در طول جنگ جهانی دوم نام سونار (q.v.) در یک قیاس با رادار اعمال شد و از این دستگاه برای شناسایی زیردریایی ها بسیار استفاده شد. استفاده از زمان صلح علاوه بر محافظت از کشتی ها از آب شیر ، مکان یابی ماهی ، اندازه گیری ضخامت یخ در مناطق قطب شمال و نقشه برداری اقیانوس شناسی است. عمق یاب های صوتی را می توان با تکرار ، با ضبط هزاران صدا در ساعت ، برای تهیه نمای کف اقیانوس ، استفاده کرد. هیدروگرافها در ترسیم اقیانوس ها و در کارهای پیمایشی برای کشف اوج و زیره های زیر آب از صداگذارهای اکو استفاده می کنند.
یکی از اولین sounders عمق یاب عملی، که توسط نیروی دریایی آمریکا در ۱۹۱۹ ارایه شد، شامل (۱)دستگاهی برای تولید و ارسال امواج صوتی به کف اقیانوس و دریافت امواج منعکس‌شده و (۲)یک تایمر با سرعت صوت در آب دریا بود که به طور مستقیم عمق آب را نشان می‌داد. در سال ۱۹۲۷ دستگاه مشابهی با نام تجاری Fathometer تولید شد. اصول اولیه استفاده‌شده در این دستگاه‌های اولیه به طور قابل‌توجهی تغییر نکرده اند.
فرستنده در سیستم مدرن، یک پالس قدرتمند از انرژی الکتریکی را تامین می‌کند، و مبدل ضربان را به موج فشار صوتی در آب تبدیل می‌کند و بازتاب خود را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند، که می‌تواند تقویت شود و به یک شاخص اعمال شود. فرکانس‌های تشدید شده کم‌تر از ۱۵ kilohertz معمولا به کار گرفته می‌شوند.
منبع: britannica
